NEDİR BU AKIL ALMAZ AYMAZLIK?

02.10.2011 00:00:01

02.10.2011

Bundan 89 yıl önceydi, bu topraklar üzerinde yaşayan tüm halkımız Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Abaza, Boşnak sünni, alevi hiçbir ayırım gözetmeksizin tek yürek, tek bilekti.

Yakılan, yıkılan, dağıtılan bir ülke için, her şey vatan için, vatanın bir karış toprağı içindi bu mücadele. Tüm halkıyla, canla, başla savunuldu ve korundu bu ülke. Bölünmesine parçalanmasına izin verilmedi.

Öyle ya ne olumsuz şartlar altında temizlenmişti, yurdumuzun her bir karış toprağı düşman pençesinden ve çizmesinden. Ne zorluklarla ve ne fedakârlıklarla kazanılmıştı bu büyük zafer.

Kucağındaki titreyen bebesi yerine, kağnıdaki cephaneyi örtmüştü Elif gelinler. Aç ve açık gezmişti de Ayşeler, Haticeler ellerindeki son kalanları getirmişlerdi, yeter ki yiğitleri, erleri zorda kalmasın diye. Ya cephelerde savaşan Fatmalar, Makbuleler, Halideler, Rahmiyeler tek bir amaç içindi, vatan kurtulsun, kurtarıldı da işte.

Ne büyük güçlüklerle başa çıkılmıştı, inançla yapılan bu mücadelede. Yurdumuzun doğusunda, batısında, kuzeyinde, güneyinde hep birlikte; yaşlısı, genci, çocuğu, kadını, kızanı, hatta kundaktaki bebesi ile.

Ne insanlar kınalı kuzucuklar taze gelinler canını, kanını vermişti bu ülkeyi, bu vatanı, bu toprakları kurtarmak adına düşmanın elinden. Küçücük yaşta o mert çocuklar göğsünü siper etti, bizim geleceğimizi, huzurla yarınlarımızı yaşayabilmemiz için.

Sonunda kazanılmıştı da azmin, inancın, birlikteliğin zaferiydi bu. Bu akan kanlar, verilen canlar da ülkenin birliği bütünlüğü içindi.

Hep bir olup Türk’ü oluşturdular, vatanımıza, toprağımıza Türkiye’miz dediler. Bitmiş tükenmiş bir ülkeyi inançla yeniden dirilttiler.

Vatan her karış toprağıyla bir bütündür, bölünemez, bölünemeyecek!…

Ya şimdi hala gencecik fidanlar yine yitirilmekte, yine ülkede kara bulutlar dolanmakta, kardeşçe yaşamaya çalışmak yerine.

Hala ülkenin bir tarafında dağa çıkmış eşkıyalar, cana, kana susamış atalarının yaptığı bu büyük onuru, gururu hiçe saymakta.

Hiç mi etrafına bakınmaz? Hiç mi göremezler? Bir adım ötesinde Afrika’da açlıkla, susuzlukla, kıtlıkla savaşan; yaşamaya çalışan o canları. Hiç mi dank etmez akıllarına? Hiç mi düşünemezler? Esas yaşam savaşı orada işte..

Nedir bu kaos? Nedir bu katliam? Nedir bu akıl almaz aymazlık?.

Oysaki yine ülke olarak tek yumruk, tek bilek olup, hem kendimize hem de zorda kalmış bu insanlığa yardım elini uzatmak varken.

Nedir bu sığamamazlık şu güzelim memlekete ki ileride, belki de yarın gireceksin bir karış toprağın içine.

Sevgi ve saygılarımla..

Fatma Marmara