EMANETİ İLETMEK

14.11.2011 00:00:01

EMANETİ İLETMEK

14.11.2011

Bolu’da dünden yağan sulu kar şehir merkezinde tutmadı, güneşli bir gün ama hava soğuk. Dağların yüksek tepeleri beyaza bürünmüş halde.

Abant’a doğru ilerliyoruz, sonbaharın tüm renkleri henüz doğada, birbiri ile ahenk içinde dans etmekte. Sarının, kırmızının, kahverenginin tüm tonları bir arada. Çamlar, köknarlar ve diğerleri de yeşil renkleri ile bu armoniye eşlik etmekte.

Böyle bir güzelliği seyretmeye dalmışken, bir anda güneş ışıklarının vurması ile parlayan, kristallerin olduğu bir dünya oluştu gözlerimizin önünde. Yağan karlar gecenin ayazı ile buzlaşmış, dallara yapışmış elmas parçaları gibi adeta ışıl ışıl yansımakta.

Daha da ilerledikçe dallarda ve yerde bembeyaz kar eşlik etmekteydi bu görselliğe. Hep diyorum, dört mevsimin bir arada yaşandığı bir şehir burası tüm özelliği ve güzelliği ile sanki masal ülkesi gibi.

Evet, kış gelmişti ve doğa bu renkli elbisesinin üzerini, beyaz pelerini ile sarmaya başlamıştı bir köşeden.

Yol üzerindeki kulübelerde, sucuk ekmek yiyerek, bir taraftan da çayını yudumlarken seyretmek bu manzarayı, bir başka keyif vermekteydi tabi.

Aslında biz sahip çıksak doğamıza, dünyamıza, suyumuza, havamıza.. Yakıp, yıkıp, kesmesek, daraltmasak ormanlarımızı. Korusak, saygı duysak tüm canlı yaşama.. O, mükemmel işleyişi, ekolojik dengesi ile bize ve geleceğimize her şekilde ödüllerle geri gelmekte.

İstanbul’ da okuduğum yıllarda Göynük’ den yola çıkardık. Taraklı, Geyve tüm bu yollar boyunca sanki ormanın içinden ağaçların oluşturduğu bir tünelden giderdik.

Bolu’ya gelirken de aynı manzaraydı. Yolun iki tarafındaki orman ağaçları birbirine değerdi. Bir de mis gibi çam, ardıç, ıhlamur kokuları gelirdi buram buram insanın burnuna. Çekerdik içimize de derin derin.

Şimdi o görüntüler ve güzellikler anılarda ve gerilerde kaldı. Bu gün gördüğüm, gözlerimin önündeki bu güzelliğinde bir gün kalacağı gibi. Biz bilinçlenip, farkına varıp, koruyup, sahip çıkmazsak eğer.

Ama biz yine de bir şeyler yapabiliriz bu uğurda. Yediğimiz meyvelerin çekirdeklerini ayırıp, çöp torbası yerine etrafımızda gördüğümüz toprağa atalım. Biri yeşermezse bile, bir diğer tohum bir yerlerden fidan olarak yeşerebilir diye düşünelim.

Gelecek kuşaklardan ödünç aldığımız bu güzel dünyamızı, tekrar yeşillendirerek onlara verelim. Emaneti emin ellerde tutarak, çocuklarımıza, torunlarımıza da örnek olarak, ulaştırılması gereken geleceğe, tam olarak iletelim.

Sevgi ve saygılarımla..

Fatma Marmara