AYAKTA DURABİLMEK

28.11.2011 00:00:01

AYAKTA DURABİLMEK

28.11.2011

Bütün mesleklerin anası denir ya gerçekten de öyle. Ailedeki aldığın eğitimden sonra daha minicik yaşlarda onların verdiği bilgilerle donanıp, bezenmeye başlarsın. Hayata hazırlar adım adım, mesleğini verir eline, altın bileziği takar koluna. Sen hangi mesleği seçersen seç, yolun onların bilgi ovasının içinden geçer.

Alfabeyi öğretir, hesap yapmayı, adam olmayı, iyiliği, sevmeyi, hayatı tanıtır fark ettirmeden de büyüyüp kalınca kendi ayaklarının üzerinde anlarsın, bilgi bankandakiler gerektiği zaman, hazırca eline geliverince. Meğer ne büyük bir depoya, ne çok bilgi sığdırılmıştır, her ihtiyacın oradadır.

Kendimi düşündüm bir an yaptıklarımı, tamam beceri gerekiyor belki ama bu yönlendirmeyi, bilgiyi, biçimlemeyi bana veren onlar. O çok değerli hocalarım, meğer ben sizlerden ne çok şey almışım, ne çok bilgi ile donanmışım. Çalıştığım, yaptığım işlerde bu başarıları göstermem sizlerin benim ellerime verdiğiniz şekille, maharetli parmaklarıma taktığınız bilgi yüzükleri ile oldu.

İlkokul öğretmenim, verdiği bilgileri şu an bile kullanıyorum. Öyle bir işlemiş ki hafızamıza nakış nakış. Onun sayesinde, onun öğrencileri olan ben ve arkadaşlarım hepimiz bir yerlere geldik, meslek sahibi olduk, her şeyden önemlisi iyi birer insan olduk. Eli sopalıydı, e o zamanlar eğitim anlayışı biraz farklıydı. Hepimiz tattık o sopaların tadını da, ama şimdi arkadaşlarımla bir araya geldiğimizde yine onu minnet ve rahmetle anıyoruz. Nur içinde yatın sevgili öğretmenim. Sonra ki oklularımda da hocalarımızdan aldığımız bilgiler, ayrı ayrı bir değer. Hepinize çok teşekkür ederim.

Eskiden atamaların hemen olması ve öğretmenlerin, biran önce öğrencileri ile buluşmaları, hem öğretmen hem de karşısındaki öğrenci için de olumlu oluyordu. Öyle ya kaygı yoktu, idealleri vardı ve gerçekleşiyordu. Paylaşıyordu aldığı taze bilgilerini, yine tazecik fidanlarla.

Ya şimdi açıkta kalan atanamayan, umudu kalmayan, güveni yok olan bir yığın mezun beklemekte. İdealleri ise çoktan yok olmuş uçmuş bile. Onun yerini korkunç bir kaygı almış, belirsizlik, yarınları yok olmuş. Sanki bizde herkes iş sahibi olmuş gibi birde dışarıdan ithal öğretmen getirilmekte.

Ne olacak gençlerimizin hali? Ne olacak bu çocuklarımız? Öğretmen okulu mezunu ama farklı işlerde, aldığı eğitimle hiç mi hiç alakası olmayan yerlerde çalışmaktalar. Üç kuruş parayı kazanabilmek için, birazcık olsun ayakta durabilmek için çabalamaktalar.

“Gelecek gençlerin, gençler ise öğretmenlerin eseridir” demiş yüce Atatürk.

Geleceğini göremeyen bu gençler, gelecek nesilleri nasıl yetiştirecekler?

Saygılarımı sunuyorum, şu an görev yapan, emekli olan ve mezun olmuş ama atanamayan tüm öğretmelerimize.

Sevgi ve saygılarımla..

Fatma Marmara