FIRÇA VE KALEMLE PAYLAŞIMLAR 14. ve Son Bölüm

01.10.2012 01:01:01

FIRÇA VE KALEMLE PAYLAŞIMLAR

XIV.Bölüm

01.10.2012

Urfa sergimiz ve yolculuğumuz da gördüklerimi, duyduklarımı, yaşadıklarımı aktardığım yazı dizimin 14. Bölümü VEDA

Her gün olduğu gibi bugün de yoğun ziyaretçi geliyordu, son günümüzdü ve tabloları bir taraftan toplamaya başlamıştık. Şeker Ali ve Kaymak Ali Beyler, ruhu, kalbi güzel o iki dostun yardımı ile. Diğer tanıştığımız arkadaş ve dostlarda geldi, Fatma Hanım gidiyorsunuz bizi unutmayın diye. Her ayrılış gibi hüzün vardı hem de çok.

Bu şehir halkının kocaman bir kalbi var, bunu çok net görüyorsunuz. Arkadaş dost canlısı, yardım sever. Ben kendimi hiç yabancı hissetmedim bu kentte, hissettirmediler. Sanki ailemin yanındaydım. Sürekli aynı sorular, bir şeye ihtiyacınız var mı? Yemek yediniz mi? Nereye gitmek, nereleri görmek istersiniz? Yapabileceğimiz bir şey var mı? Çay ister misiniz? Ben Urfa da kaldığım sürece bir an bile kesilmedi, bir saniye yalnız bırakmamaya çalıştılar.

Sevgili Urfa lı dostlarım, iyi ki geldim ve iyi ki sizleri tanıdım, kalbi, ruhu güzel insanlar, ben sizleri çok özledim ve en kısa zamanda yine Urfa ya geleceğim. Hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ediyorum, eşsiz konuk severliğiniz, gülümseyen yüzünüz ve güzel kalbinizle Urfa’da çok güzel 10 gün geçirmemi sağladınız. Bir öğleden sonra geldiğimiz Urfa’ya yine bir öğleden sonra veda edip, yola koyulduk.

Fıstık ağaçlarının arasından uzun bir yol gittikten sonra görmeyi çok istediğim yere, Halfeti’ye geldik. 3000 yıllık tarihi geçmişe sahip Halfeti’nin cumbalı taş evleri ile güneşin son saatlerdeki rengârenk ışıklarının yansıması karışıyordu birbirine, devasa gölün sularında. Manzaranın harikalığından ziyade geçmişten 2000 yılına gelip de daha ileriye gidemeyecek olan tarihin, Birecik Barajı suları altında gömülü olmasının burukluğunu hissediyorsunuz. Köylerini, ulu camisi, hamamlı konağı, Latifzade Hamamı, mezarlıkları, muzdan hurmaya, fıstıktan portakala her çeşit meyvelerin yetiştiği bahçelerini ve umutlarını bırakmışlar sular altına.

Tekne turumuzda Halfeti (XalFeti) adının, birbirine kavuşamayıp birlikte ölüme giden Halil (Xal) ile Fatma (Fat) nın birleşiminden geldiğini öğreniyorsunuz. Bir rivayete göre bu iki âşık kavuşamayacağını anlayınca, elele tutuşarak kendilerini Fırat’ın azgın sularına bırakmış. Bir diğer rivayete göre de kral kızı mağarasına kaçıp saklananmışlar. Kral da mağaranın girişinde ateş yaktırıyor, etkilenip çıksınlar diye ama onlar o dumandan boğularak ölüyorlar. Beklide bundandır siyah gülün dünyada bir tek burada açması.

Hz. İsa ve havarilerinin de yaşadığı düşünülen Rumkale ve suların arasında sadece minaresi görünen Şavaşanlar (Berasül) köyünü de geride bırakarak kayadan oyma çardak şeklindeki kafe restorana çıkıyoruz dik merdivenlerden. Çayımızı yudumlarken hüzünlü gözler dolaşıyor sularda, batan güneşin ve yitirilenlerin ardında. Tur gezimizin bitiminde akşam yemeği için girdiğimiz barajın üzerindeki duba restoranda, halkın umutlarını yitirmediğini görüyoruz müzik eşliğindeki oynamalarında.

Yolculuğumuza, yeni günün ilk ışıklarıyla ve kendi dokusundaki beyazın, mavinin, kızıllın tüm tonlarının yansıdığı eşsiz güzelliğinde ki tuz gölünde ara veriyoruz. Herkes gibi bende yalın ayak dolaşıyor ve hissediyorum, Yaradan’ın muhteşem sanat eserinin ayaklarımın altındaki bıraktığı o hissi. Türkiye’nin tuz ihtiyacının %40 deniz seviyesinden 905 m. yükseklikteki bu 3. Büyük sığ gölden karşılanıyor. Bir yığın kuş türüne ev sahipliği yaptığından kuş cenneti sayılabilecek olan bu gölde tuzdan elde edilmiş her çeşit ürünleri de bulabiliyorsunuz.

Yolculuğumuzla birlikte bu yazı diziminde sonuna ulaşmış bulunmaktayım. Başında da belirttiğim gibi yaşadıklarımı, gördüklerimi, hissettiklerimi, duyduklarımı sizlerle paylaşmak istedim. Yazı dizimi takip ederek benim bu seyahatime eşlik eden okuyucularıma, teşekkür ediyor; saygı ve sevgilerimi sunuyorum.

Sevgi ve saygılarımla..

Fatma Marmara

Yazı dizisinde ki fotoğraflar yazarımıza aittir.