Manik Depresif Manik Depresif Manik Depresif…

31.12.2015 00:00:01

Efenim, bahardaki enerjim dibe vurur kış aylarında. Şakaların havalarda uçuştuğu, kendilik değerimin tepe noktasına ulaştığı, akşamları kafe kafe dolaştığım, gece nerede olduğumu bilmediğim, gözlerime uykunun az girdiği hatta bazen hiç girmediği ve uykuya da çok ihtiyacım olmayan bir dönemden içe dönük, evinden dışarı çıkmayan, sürekli uyumak isteyen, çabuk yorulan, sürekli mutsuz bir adam haline geldim. Nasıl bu kadar değişebiliyorsun diye sorduklarında iki elimi açıp benim elimde olan bir şey mi sanki diyorum; bir psikiyatrik bozukluk bu; adı üstünde; İki uçlu duygudurum bozukluğu.

…

İkisinin ortak yanı da var tabi. Mesela ikisinde de bunalıyorum. Beni rahatsız edecek ölçüde bir huzursuzluk kaplıyor tüm benliğimi. Bu durum bende kötü bir şeyler olacakmış hissini uyandırıyor ve dikkatim kolay dağılıyormuş gibi geliyor. Sanki huzuru hiç bulamayacakmışım gibi…

…

Her zaman arkadaşlarımın arasında popülerdim. Notlarım oldukça yüksek bir öğrenciydim. Lise döneminde alkol almaya başlayan arkadaşlarıma katılmayı reddediyordum. Çünkü babam gibi olmayı hiç düşünmüyordum. Babam ben çocukken alkolikti. Daha 5 yaşındaydım. Babam evde alkol almaya başladığında annem bağırmaya başlar, kardeşimle beni alıp onu terk etmekle tehdit ederdi. Babam o an kabul etmiş gibi görünse de bütün gece ortalıktan kaybolur ve içki içmeye devam ederdi. Sürekli yapılan tartışmalar kardeşimle beni oldukça huzursuz ediyordu.

…

35 yaşımda olmama rağmen zaman zaman kendi kontrolümü elimde tutamıyorum. Bir anda ortaya çıkan hırsım ve enerjikliğim bana zor günler yaşatıyordu. Bu durum ailemle ilişkilerimi zedelemeye başladı. Eşim ve iki çocuğumla kurduğum iletişimde hoşlarına gitmeyen şakalar yapıyordum, verdikleri olumsuz tepkiler bir süre sonra beni mutsuz ediyordu. Yaptıklarımdan, eşime ve çocuklarıma yaşattıklarımdan dolayı öyle suçluluk duyuyordum ki…

…

İlk belirtiler yine böyle iş yerinde terfi beklerken terfi edememesiyle başladı. Bulunduğu konumda çok iyi olduğunu düşünüyor ve daha üst bir konuma getirilmeyi bekliyordu. Bunu bekleyen sadece ben de değildim. Arkadaşlarım, patronlarım da daha üst bir konuma uygun olduğunu dile getiriyorlardı. O sıralarda ilk atağımı geçirdim. Konuşmalarım arttı, şakalarım arttı ve bununla birlikte yaşamıma uyum sağlamam azaldı…

…

Psikiyatriste gittiğimde öğrendim bana ne olduğunu ve genetik yatkınlığın bu bozukluk üzerinde ne kadar etkili olduğunu. Görüşmeler sırasında dayımın da bu hastalık nedeniyle hastanede yattığını fark ettim. Ve yaptığımız görüşme sonucunda lityum tedavisine başladık. İlaçların 3 haftalık bir süreçte etki etmelerine başlamasıyla bilişsel davranışçı terapi ile devam ettik. İşime tam konsantrasyon olabildim ve var olan sorunlarımı çözebildim. Hayatıma tekrar geri dönmek çok güzel…

Dipnot: Sağlıklı ruh sağlığı fark etme ile başlar. 2015’in son yazısıyla beraber farkındalıklı ve sağlıklı yıllar dilerim.