HALİL İBRAHİM BEREKETİ

25.06.2014 00:00:01

Yine bir Ramazan ayına girmek üzereyiz…

Ramazan rahmet ve bereket ayıdır…

Rızkına razı olanın bereketi artar, razı olmayanınki bereketsiz olur.

Bereket, azın çoklara yetmesidir.

Ben de Ramazan yaklaştıkça içimde bir mutluluk, huzur ve etrafımda bir bereket yaşarım.

Bereket deyince de aklıma hep “Halil İbrahim bereketi” gelir…

Vaktiyle birbirini çok seven iki kardeş varmış…
Büyüğü Halil, küçüğü ise İbrahim...
Halil, evli barklı, çocuklu, İbrahim ise bekârmış...
Bir de ortak tarlaları varmış iki kardeşin...
Ne mahsul çıkarsa, iki pay ederlermiş.
Bununla geçinip giderlermiş...
Bir yıl, yine harman yapmışlar buğdayı, ikiye ayırmışlar, iş kalmış taşımaya.
Halil bir teklif yapmış: Ben gidip çuvalları getireyim, sen buğdayı bekle.
Peki, ağabey demiş İbrahim...
Ve Halil gitmiş çuval getirmeye...
O gidince düşünmüş İbrahim:
Ağabeyim evli, çocuklu. Daha çok buğday lazım onun evine…
Böyle düşünmüş ve kendi payından bir miktar atmış abisi Halil’inkine...
Az sonra Halil çıkagelmiş.
Haydi, İbrahim demiş, önce sen doldur da taşı ambara.
İbrahim, kendi yığınından bir çuval doldurup düşmüş yola.
O gidince, Halil düşünmüş bu defa: Çok şükür ben evliyim, kurulu bir düzenim de var.
Ama kardeşim bekâr. İbrahim daha çalışıp, para biriktirecek. Ev kurup evlenecek. Böyle düşünerek kendi payından atmış onunkine birkaç kürek.
Velhasıl, biri gittiğinde diğeri kendi hak ve payından atmış kardeşinin hissesine. Bu, böyle sürüp gitmiş...
Ama her ikisi de birbirlerinden habersizmiş.
Nihayet akşam olmuş. Karanlık basmış.
Bakmışlar ki bitmiyor buğday. Hatta azalmıyor bile…
Hak Teâlâ bu hali çok beğenmiş…
Buğdaylarına bir bereket vermiş, bir bereket vermiş ki...
Günlerce taşımış iki kardeş, bitirememişler.
Şaşmışlar bu işe...
Aksine çoğalmış buğdayları, dolmuş taşmış ambarları…
Bugün "bereket" denilince, bu kardeşler akla gelir.
Unutmamak gerekir ki, çalarak, hırsızlık yaparak, malı gasp ederek bir şeye sahip olacağımızı sanmakla sadece yanılırız.