Ah o eski Bayramlar Cümlesinin Kuruluş Hikâyesi

15.08.2013 00:32:35

Bayramların Yaş Dönemleri Üzerindeki Etkisi

Efenim, hatırladığım ilk bayramda 4 yaşındaydım. Annem babam işe gitmemiş, dahası elimden tutmuş önce babaannemleri daha sonra ananemlere gideceğimizi söylemişlerdi. Önce kime gidileceğini kültürün belirlediğini yıllar sonra anladım tabii. Çok mutluydum, nasıl olmayayım ki, herkes gülüyordu. Bir de benimle oynuyorlardı ya demeyin keyfime. Annemin kuzen olarak nitelendirdiği çocukların oyuncaklarımı alması biraz canımı sıkıyordu ama el öptükten sonra verilen şekerler sıkıntımı geçiriyordu.

Şeker yeme işini abartmış olmalıyım ki babam belli sayıda yemezsem dişlerimin çürüyebileceğini söyledi. Fotoğraflar bile gösterdi. Öyle görünmek istemezdim doğrusu. Hemen günlük şeker miktarını belirledik. Sayıyı geçtiğim olmuyor değildi hani. Her gelen benimle ilgileniyor anneme bir şeyler sorduktan sonra maşallah deyip yanaklarımı sıkıyorlardı, harçlık vermek de cabası. Eve bende katkı sağlamıştım, artık annem babam kadar güçlüydüm. Bayramları çok seviyorum.

…

16 yaşındayım. Ailemle hiçbir yere gitmek istemezken bayrama gideceğimiz zaman heyecanlandım. Kuzenlerimle telefonlaşıp planlar yapmıştık. Yoksa evde dursak bizi bekleyen bir sürü olumsuz cümle duyabilirdik. Sanki insanların işi gücü bizdik. Büyüklerin elini öptükten sonra öğütler alır olmuştuk harçlıklarla beraber. Harçlıklarımızla kendimize ziyafet çekmiştik kuzenlerimle. Herkesin bir arada ve mutlu olduğunu görmek güzeldi.

…

28 yaşındayım. Eşimin ailesini ziyaret ettikten sonra bizimkileri görmeye gideceğiz. İşten güçten vakit bulup göremediğimiz insanları görüp hasret gidereceğiz. Sürekli aynı yolda hayatını devam ettirdikten sonra arada değişiklik bize iyi geliyor. Hele de sıkıntılara rağmen insanların güldüğünü görmek ayrı bir keyif. Tabi çocukluktaki gibi değil, gidince işin ucundan bizim de tutmamız gerekecek ama onlar da tatlı yorgunluklar. Evet, yeğenlerin harçlıkları hazır. Bayram çikolatalarımız da hazır. Artık yola çıkabiliriz.

…

62 yaşındayım. Evimiz misafir ağırlamaya hazır. Eşim ve ben ailenin en büyükleri olduğu için bayramlarda gözümüz kapıda. Çocuklar var tabii gelecek, bir de torunlar. Anane, babaanne, dede diye bağıran torunlarımızı kucaklayıp yakınlaşmak için bayram şekerlerimizi, çikolatalarımızı, harçlıklarımızı ceplerimize doldurduk. Sanki küçükken bize verilen şekerler, harçlıklardı ceplerimize doldurduğumuz. Bayram hediyeleri var tabi sürekli göremediğimiz insanları görünce bizi hatırlasınlar diye aldığımız sevinç dolu kutular.

…

90 yaşındayım. Bayramları beklerim hep. Sevdiklerim gelecek de iyi dileklerini içlerinden geçirecekler, dua okuyacaklar diye. Ağlayanları anlayamam ama. Ben onların dualarıyla mutlu olurken onların gizlice ağladığını görmek üzer beni. Uzun süre gelmediklerinde rüyalarında gösteririm kendimi, hatırlatmak için. Ama çoğu zaman sabreder, bayramları beklerim. Sevdiklerim gelince başıma zaten mekânım cennet olur.

Dipnot: Ah nerde o bayramlar cümlesi çocukluğumuzda aldığımız o hazzı hep yaşamak istediğimizdendir belki… Belki de değişen, bizim bayrama yüklediğimiz anlamlardır, yaşla beraber.

geçmiş bayramanız kutlu olsun...