Oyun Oynuyorum! Lütfen Rahatsız Etmeyin

06.02.2014 00:04:28

Efenim, oyun; benim sizler gibi yetişkin olmam için oynamam gereken önemli bir etkinliktir. Hele de oyuncaklarım… Benim dünyayı algılamam için gerekli olan en büyük icatlar. Oyun ile sizlerle ilişki kurmayı, iletişime geçmeyi, yardımlaşmayı öğreniyorum. Gerçek hayatta gördüklerimi oyunlarıma yansıtarak ne yapmam gerektiği konusunda deneyim kazanıyor ve öğreniyorum. Oyunlarım, benim algımı, dil gelişimimi, sosyal ve psikolojik gelişimimi, hayal dünyamı geliştiriyor.

…

Her sağlıklı çocuk gibi ben de, okul öncesi ve okul çağında ortalama 25bin ile 30bin saat arasında oyun oynuyorum. Benim için bu kadar önemli olan oyun sırasında tabii ki anne ve babama da önemli görevler düşüyor:

1. Benim için evimizin içinde bir oyun yeri ayırın: Yapabildiğim en iyi şey oyun oynamak. Evde de ortalıkta kırılacak veya bana zarar vereceğini düşündüğünüz eşyaların varlığından dolayı öyle her yerde oynayamıyorum. Oynadığımda ise eve gelen birileri olduğunda hemen o güzelim oyunlar benim fikrim alınmadan ortadan kaldırılıyor. Mutfağa gidip tenceredeki yemeği dökesim geliyor ama daha o konuda gelişimsel olarak yeterli değilim. Gelin bir anlaşma yapalım; benim de ait olduğum bu evde oyun oynamam için bana da bir yer açın.

2. Çok oyun oynamamdan rahatsız olmayın: Sizler nasıl günde 9 saat çalışıyorsunuz, işte benim de günde 7-9 saat arasında oyun oynayabilme kapasitem var. Çocuksu kalacağı diye korkan ebeveynlerime sesleniyorum: oyunumu ne kadar ciddiye alırsam, ne kadar konsantre olursam ve ne kadar uzun süre oynarsam işimi de öyle yapacağım demektir. Oyun, işin aynasıdır.

3. Oyunlarımı gereksiz olarak kesmeyin: Sevgili ebeveynlerim siz bir şeylerle uğraşırken sizden ilgi beklediğimde görüyorum ki rahatsız oluyorsunuz. Ancak benim oyun oynarken cevap vermeme tahammülünüz yok. Sizi anlamak zor gerçekten. Ama siz benim oyunlarımı sık sık keserseniz ve benim oyuna konsantre olmamı engellerseniz oyunlarım, gelişimim ve ilerideki işim yüzeysel kalır.

4. Bir yığın oyuncak arasına beni bırakmayın: sizden çok faza oyuncak istiyor olabilirim. Ancak alıp almama kararı size aittir. Çok fazla oyuncak arasında ruhsal olarak yoruluyorum. Bu kadar oyuncaktan hangisiyle oynayacağıma karar veremiyorum ve hiçbir şey oynamadan yatma vaktim geliyor. O gün hiç bir şey ortaya koyamadığım için kendimi işe yaramaz hissediyorum.

5. Kendi başıma oyun oynamama izin verin: Daha önceden oyun oynamış olabilirsiniz. Nasıl bilmediğiniz bir oyun hakkında anne babanızın daha iyi yaptığını görünce yapamayacağınızı düşündüyseniz aynı şey benim için de geçerli. Oyunu bana anlatmayın, benim anlamama izin verin. Yardım istediğimde ilk geleceğim kişiler zaten siz olacaksınız.

6. Ortaya koyduğum eserleri objektif olarak değerlendirin: oyunlarımın sonunda ortaya bir eser getirmeyi ve bunu heyecanla size gösterip fikrinizi almayı çok severim. Ancak bu noktada beni pohpohlamayın. Objektif olarak neden beğendiğinizi söyleyin. Burada iş yapıyoruz. Biraz ciddiyet!

7. Diğer çocuklarla oyun oynamam için yardım edin: Dünyaya insanlarla ilişki kurmayı öğrenerek gelmedim maalesef. O nedenle başka bir çocuğun yanına geldiğimde küçük yaşlarda kendi başıma oynayabilirim. Ama yaşım büyüdükçe siz de destek oldukça diğer çocuklarla birlikte oyun oynamayı öğrenebilirim.

8. Oyuncaklarıma saygı gösterin: Ben nasıl sizin kitaplarınıza, eşyalarınıza zarar verdiğimde hoşunuza gitmiyorsa sizin de benim oyuncaklarıma bana sormadan atmanız veya oynaması için başka bir çocuğa vermeniz hoşuma gitmiyor. Oyuncaklar benim özel eşyalarım. Sorarak alırsanız sevinirim.

Dipnot: Yaşıma göre seçeceğiniz oyuncakları da haftaya söyleyeceğim… Şimdi oyun oynama zamanı!