Sevgili Günlük

11.12.2014 00:00:01

Efenim, yaşadıklarım yaşıma göre bence çok fazla. Bir yanda hormonlar, bir yanda büyüyen eller ve ayaklar, bir yanda sınav telaşesi, meslek seçimi, bir yanda dağılan dikkatim, bir yanda arkadaşlarımla geçirdiğim hoş sohbetler, bir yanda da anne babamın benden istediklerini yapamamamın getirdiği gerginlik… Sorumsuz, düzensiz, yanlış davranışlar sergileyen, söz dinlemeyen bir çocuk olduğumu dile getiriyorlar; kafamın içinde bir oturtturabilsem kendimi yaşamın bir kıyısına, düzene girecek de herşey, bu düşüncemi anlatacak kelimelerim henüz cebimde değil… On üç yaşındaki bir bireye göre kolay olmayan bir dönem. Çocukluğum artık geride kaldı… Ergen diyorlar bana, desinler değişemem diyesim geliyor içimden.

…

Garip şeyler olduğunu söylemiş miydim? Mesela karnım o kadar şişkin ve o kadar gerginim ki, buna da kızılır mı canım, dediğim konularda kızmış buluyorum kendimi. Bu sıralar baş edemediğim bir öfke var içimde, anlayamadığım bir kaygı ve tüm bu olanlara karşı yaşadığım korku… Arkadaşlarımda böyle şeyler olduğunu ve adet kanaması geçirdiklerini söyledi. Tedirgin olmadım değil. Tüm olanları anlamak için umarım zamanım vardır.

…

Sürekli yemek yiyesim geliyor. Dış görünüşüme dikkat etmeye çalışsam da yemek yemekten alıkoyamıyorum kendimi. Okula giderken 10 dakikada hazırlanan ben artık yarım saatimi hazırlanmakla geçiyorum. Dış görünüşümle ilgili olumsuz sözler duydukça da kırılıyorum. Hoş her şeye kırılıyorum ya bu sıralar. Beğenildiğim, sevildiğim, kabul gördüğüm zamanlar ise değmeyin keyfime.

…

Arkadaşlarla dışarıda buluşmak istiyoruz çoğu kez. Onlarla tartışmaktan, muhabbet etmekten o kadar keyif alıyorum ki, eve gidince gözlüğümü takıp aileme konuştuklarımızdan bahsediyorum kendimle gurur duyarcasına. Bana güvendiklerini hissettiğimde güvenin verdiği bir sorumluluk duygusu oluşuyor bende, ama engel olup güvenmediklerini hissettiğim an beni anlamadıklarını, sanki hiç çocuk olup dışarı çıkmadıklarını düşünüyorum. Nasıl geri kalırım arkadaş ortamımdan. Ya kabul etmezlerse, dışlarlarsa beni?

…

Odamda müzik dinleyip kendimle vakit geçirmek istiyorum çoğu zaman. Çünkü enerjimi o kadar ben kimi, amacım ne, yaşamda nereye gidiyorum? Sorularına harcıyorum ki ailemle geçirecek enerji kalmıyor. Açıkçası gitmek de istemiyorum pek, dünyada o kadar olay varken konuştukları konular ve düşünceler bana sığ geliyor. Zaten anlattıklarımı anladıklarını da sanmıyorum. Yine de onların beni sevmeme düşüncesine karşı kaygılanıp yanlarına gidiyorum yarım saat bile olsa. Bu zıt duygular beni gerçekten geriyor.

…

Madem kimse anlamıyor beni ben de günlüğüme yazarım her şeyi. Bu yüzden iyi ki varsın. Beni koşulsuzca kabul ettiğin için teşekkür ederim. Hoşlandığım bir çocuk var iki haftadır. Geçen gün sınıfa girince bana günaydın dedi, çok mutlu oldum. Umarım rüyamda görürüm onu. Bugün göreyim de haftaya sınavlar başlıyor, onlara odaklanmam lazım.

Dipnot: Şimdilik bu kadar. Annem odaya geliyor. Görüşmek üzere…