On Bir Ayın Arınma Tekniği: Ramazan

09.07.2015 00:00:02

Efenim, kederi dikene benzetirler, dikenin kendisi değildir bu benzetiş, ancak uyandırmak, anlatmak içindir; denmiş Mesnevi’de. Nedense onun yaşadığı keder de bir anda anlam kazandı bu cümleden sonra… Diken değildi eline batanlar aslında; bir haberdi. Görmesi uzun sürdü yalnızca.

…

45 yaşındaydı. ‘‘Dante gibi ortasındayız ömrün’’ mısralarından tam on sene geçti. Gençliğinde geçmez dediği yıllar şimdi mektup bile yazmıyor. Ömür dediği şey içinde bulunduğuAn’dan başka neydi ki… Yine bir Ramazan geldi, yine suç işleme oranları düştü, yine insan olarak 11 ay boyunca yaptığı gıybetleri, ettiği küfürleri, kırdığı kalpleri, küstüğü insanları bir ayda, iyi insan olmak için çabalayarak düzeltmeye çalışıyor…

…

Ne oluyor da 11 ay boyunca yapamadığı davranışları bir ay boyunca yapmayı başarabiliyor?

Olumlama:Düşünmekten vazgeçemediği, elinde olmayan olumsuz düşünceleri kendi çabasıyla olumlayabiliyordu. Kendisine, çevresine, dünyaya verdiğianlamlar, beklentileri, kuralları onun nasıl davranacağını, yaşayacağını belirliyordu. Bu anlamlara 11 ay negatif kurgular yüklerken geriye kalan bir ay pozitif kurgularını beyninin bagajından çıkarabildi.

Kardeşim sen düşünceden ibaretsin

Geriye kalan et ve kemiksin

Gül düşünür Gülistan olursun

Diken düşünür dikenlik olursun (Mesnevi).

Yargısızlık: Yaşadığı dünya ile ilgili bilgi sahibi olması gerekir ki ona göre nasıl yaşayacağını bilsin ve yaşamını kolaylaştırsın. Bu da iyi veya kötü yargılarla gerçekleşir. Ancak; yargılar O An’da ortaya çıkmaz. Yargılar, geçmiş yaşantıların bir ürünüdür. Dolayısıyla biz yargılamayı, edindiğimiz bilgileri doğru varsayarak yaparız. Yargısızlık ise daha önceki bilgilerden yola çıkarak değil de şu an ki gözlemlerden elde edilen bilgilere göre sonuç çıkarmadır. Durumlara ve olaylara yargısızca davrandığında görüyordu ki yaşadığı olaylar ve durumlar doğaları gereği geçici. Çünkü her an birbirinden farklı koşullar içeriyor.

Kabullenme:‘‘Yaratılanı sev Yaratan’dan ötürü’’ demiş Mevlana. Tüm farklılıklara rağmen insanları sadece insan oldukları için saygı duymaktır belki mesele… Koşulsuz kabul ve hoşgörü sevgiyi doğurmaz mı yeryüzüne?

Hoşgörü ve Merhamet:Her insanda hoşgörü ve merhametin olduğunu Ramazan’da görürüz. O da gördü. Paylaşımların ve empatinin arttığı bu ayda ben odaklı olmaktan az da olsa çıkabilmesi ona çevresinin de farkına varmasını sağladı. Çevresinin farkına vardıkça eşit koşullar sağlamak için kimi zaman yargıladığı insanları kabul ediyor ve onlarla işbirliğine girebiliyordu. Eşit koşulları sağladıkça ve işbirliğine girdikçe insanları daha iyi anlıyor, kendini daha iyi tanıyor, huzuru artıyor ve daha çok hoşgörülü olmaya başlıyordu.

Gözlemleme:Bir nesneyi ve olayı gerçekleriyle ele almak için yapılan bir inceleme olarak değerlendirilir gözlem. Hepimizin yaptığı bir şeydir gözlem diye düşünürdü, ancak fark etti ki gözlemlediği şeyin gerçeğini görmekten ziyade kendi yargılarına uygun hale getirmek için yapıyordu sanki. Anlamak değildi niyeti. Oysa kiobjektif kalabilmek farkındalık kapısının anahtarıydı ve bizi An’a götürürdü.

An’ı Yaşama:Şimdiki zamanın içinde kalıp yaşadığımız durum ve mekanile farkında olduğu bir ilişki kurabildiğinde anda olduğunu anlıyordu. Hem insan An’da yaşamak için varolmamışmıydı?An’da yaşamak farkındalık sürecini başlatıyordu. An’a odaklandığında gözlem yapar, yargılamaz, kabullenir ve baş etme mekanizmaları da aktif hale gelirdi. Ancak farkında olarak yaşayacağı bir hayat ruhunun doyumunu sağlayabilirdi. O da bunu seçti.

Dipnot: Ruhumuzun doyurulduğu sürecin hayatımıza yayılması dileğiyle. Hayırlı Ramazanlar.

Dipnot 2: Kaynakça: Ak, M., Eşen, E., Özdengül, F. ‘‘Mevlana Penceresinden Bilişsel Terapiler’’