NEFS-İ EMMARE -1 (BEN BİLİRİM)

01.06.2012 00:58:36

İnsan nefsinin ilk mertebesi nefs-i emmare’dir. Yani emreden, yöneten nefs. En önemli özelliği doğruları eğri, eğrileri doğru, yani her şeyi olduğunun zıddı olarak göstermesidir. İnsanı sürekli yanıltır. Sonunda da hüsrana götürür.

Nefs-i emmare şuur altında tanrılık iddiası güder. Bunu çoğu zaman açıkça itiraf etmese de onun için yönetmek, sözü üzerine söz söylenmemesi olmazsa olmazıdır.

İnsana kendisini aziz, aziz olanları da aşağılık göstererek büyük bir aldatmaca oyununa girer. Artık onun gözünde kendisi dışındaki insanlar güdülmeye muhtaç, fazlaca yüzgöz olunmaması gereken kıt zekâlı birer varlıktır.

Güvenilmezdirler. Birazcık yakınlaşırsa hemen kendisini aşağılayacak ve ortada bırakıverecek potansiyel bir tehlikedirler. Bu yüzden de onlara karşı hep temkinlidir. Mümkün olduğunca onlardan uzak durur. Her fırsatta onları aşağılar ve hakaret eder.

Nefs’i emare sahibi her şeyin gerçek iç yüzünü görüyorum zanneder. Kimsede olmayan bir zekâ ile karşısındakilerin niyetlerini, neredeyse o niyetin sahibinden önce sezebileceğini sanır. Kimsenin onu kandıramayacağını, kazık atamayacağını düşünür.

Yalan söylemek onun için hayatı kolaylaştıran, problemleri başlamadan bitiren, her türlü belayı kolayca def eden sihirli bir değnek gibidir. Adeta koruyucu bir zırhtır.

Oysa yalan kişinin itibarını, güvenilirliğini sıfırlayan, onu önce yalnızlığa, ardından da kötülerin kucağına atan bir felaketin giriş biletidir. Başına gelen her türlü sıkıntının gerçek sebebidir. Ama ne yazık ki o bu sıkıntılara sebep olarak hep iyi olan şeyleri görecek ve daima başkalarını suçlayacaktır.

Başarısızlıklarını hayatına şöyle ya da böyle müdahil olan, aslında ona yardım etmeye çalışan insanlara sarar ve onları suçlar. Hiçbir müdahale olmamışsa, o zamanda bunu kırk yılda bir başa gelen talihsizlik olarak görür.

Asla kendisinden bir hata ya da eksiklik zuhur etmez. O, olsa olsa ancak şanssız olabilir. O da şimdilik. Zira inanır ki çok kısa bir süre sonra kendisi bu şanssızlığın da belini kıracak ve her kese parmak ısırtacak şeyler yapacaktır.

Ne zaman arkasına dönüp baksa kuyruğu hep makara gibi havadadır. Vurdu mu oturtur, tutu mu kaldırır atar. Herkesin işi aşı onun ellerindedir. İsterse herkesi doğduğuna pişman edebilir.

Nefs bana acıyan kendine acısın, ben size muhtaç olacak adamıyım der ve kendine acıyanlardan da nefret eder. Akıllı adam ancak onunla iyi geçinmenin tek çıkar yol olduğunu idrak edebilen adamdır.

Kısaca ateşi su, suyu ateş olarak görür. Şerleri hayır, hayırları şer olarak algılar. Nefs-i emere sahibi kişi kendi kusurunu göremeyeceği için, kurtulmak için de her hangi bir talep de bulunmayacaktır.

İşte insanlığın imtihan sorusu da budur. Bu durumda olan bir kişiyi görüp de beter olsun diyen yanmıştır. Unutmamalıdır ki bir kişiyi kurtaran bütün insanlığı kurtarmış olacağı gibi, bir kişinin helakine seyirci kalan da, bütün insanlığın mahvına sebep olmuş gibidir.

Aman ha siz, siz olun, himmetinizi geniş tutun. Kurtaran kurtulmuştur. Yardım etmeyene yardım edilmeyecektir. Sağlıklı bir toplum ancak böyle oluşabilir.

Gam ve telaş sizlerden uzak olsun efendim.

Huzur bulun, hayırla kalın.