SONBAHARA DAİR.

06.11.2012 00:42:28

Bütün bir yıl boyunca her mevsim değişiminde aynı sözü tekrarlayıp durdum. Mevsimler şehirlerde farkına varamadan değişiyor.

Şimdilerde hazan mevsiminin en güzel günlerini yaşıyoruz. Ya da sormak gerekir. Yaşıyor muyuz? Hayatın sonu gelmez koşuşturmaları içinde bir hafta sonu Aladağ’a çıkacak veya Yedigöller’e gidecek zamanı bulabiliyor musunuz?

Cevabınız hayırsa lütfen acele edin. Renklerin bin bir türlüsü ile sonbahar defilesini bitirmeden mutlaka görün. Orman içlerindeki yollarda dolaşın. Objektifinizle göz göze gelmeyi bekleyen güzellikleri boynu bükük bırakmayın.

Geriye dönmek için acele etmeyin. Akşam yemeğinizi bir dağ çeşmesinin yanı başında yiyin. Unutamayacağınız bir hafta sonu anınız olsun.

Son bir ay içinde birkaç kez Aladağ’a çıkmak ve bu güzelliklerle içli dışlı olmak fırsatı yakaladım. Ancak çok istememe ve özlememe rağmen henüz Yedigöller’e gidecek zamanı bulamadım.

Geçmiş yıllarda Yedigöller’e yaptığım bir gezinin heyecanını o zaman köşemde yayınlayarak okurlarımla paylaşmıştım. O yazımı tekrar yayınlayarak şimdi sizlerle de paylaşmak istiyorum.

…Dağın yukarılarına doğru çıktıkça sevincim büyüyor. Ne iyi etimde geldim diye kendimi kutluyorum. Yol üzerinde bir yaylada mola verdim. Her tarafta derin bir sessizlik hâkim. Yaylacılar çoktan inmişler. Evlerin yalnızlığı beni her zaman çok etkiler. Beraber yaşadıkları insanlardan ayrılmanı onlarda adeta fark edebileceğiniz bir hüzün ve ince bir sızı bıraktığını görür gibi olursunuz.

Yola devam ediyorum. İlerledikçe sanki boyuttan boyuta geçiyor, sonbaharı yudum yudum içiyorum.

Tepelerden aşağılara doğru indikçe kayın ağaçlarının renk cümbüşü başlıyor. Artık Yedigöller’e beş dakikalık mesafedeyim. Son virajı da dönünce birden nefesim kesiliyor. Görüntü bana hoş geldin hediyesi olarak sunulan içi değerli mücevherlerle dolu zümrüt yeşili bir tepsi gibi.

Yedigöller’de sonbahar… Güneş ışığı altında şeffaflaşan henüz dallarına veda etmemiş yapraklar, ölümü bile güzel kılan İlahi sanatın şahitleri gibiler.

Gördüklerim beynimde düşüncelere dönüşüyor, sonra düşüncelerim gönlümde sentezleniyor ve şiirleşiyor.

. Düşen sarı yapraklar ömrümüzün günleri.

Hüzünle titretiyor sonbahar gönülleri

Ah bir anlayabilsek, şu mevsimin dilinden.

Ölüm ne kadar güzel en güzelin elinden.

Yapraklarla toprağın vuslatına karışıyor ayaklarım. Saatlerce dolaşıyorum gölleri birbirine bağlayan patikalarda. Sulara dokunuyor, yapraklarla oynuyorum.

Yedigöller her mevsimde başka güzeldir. Ancak sonbaharda tarifi gayri kabili mümkün

Bir güzelliğe bürünüyor ve ben bunu hakkıyla ifade edememenin sıkıntısını yaşıyorum.

Artık dönme zamanı. Emektar kamyonetim önündeki dik yokuşu sökmeye çalışırken, içimdeki hayranlıkla dolu heyecanım karşı konulmaz bir şekilde hüzne dönüşüyor.

Biliyor musunuz, galiba ben ağlamak istiyorum. Evet, evet ben ağlamak istiyorum.

Gam ve telaş sizlerden uzak olsun efendim.

Huzur bulun, hayırla kalın.