KİŞİ ARKADAŞINDAN BELLİDİR

17.05.2010 00:59:32

   Sayın okurlar;

   Yaşı, başı, cinsi, cibilliyeti, branşı, hizmeti, unvanı, saltanatı, cahili, cühelası velhasıl, her ne surette olursa olsun, insan insan olamıyorsa, ondan uzak olan Allah?a yakın olur ve takındığı bütün mücevherat da olsa, insan güzelliği gitti mi bütün bunlar bir gübreden farksızdır. Çünkü, ak alnında nur ışığı olmayan, Cenab-ı Hak?ın lütfundan mahrum kalır.

   Başta televizyon yayınları olmak üzere, çeşitli basın yayın kurumlarında ve neşredilmekte olan, bilgi, belge ve kaynaklardan öğrendiğimiz, adi, kirli, seviyesiz haberler ve görüntüler ayyuka çıktı. Bunlar nasıl davranıştır? Bunlar nasıl beyan ve bunlar nasıl güç kullanımı?

   Sayın okurlar;

   Akl-i kül hakikat-i Muhammediye?dir. Akl-i kül, aynı zamanda bir öğretmendir. Dünya malı dünyada kalıyor ve bu dünya da ahiretin tarlasından başka bir şey değildir. İnsan dediğin cihana bir defa gelir. Bu işlerin, kötülükler dünyasında, (siyaseti, ticareti, fazileti, rezileti değişmez.) Kimi, dikenini gülden seçer olsa da, herkes ektiği mahsulü de bir gün biçer. Bu konuda şair Fatin şöyle söylüyor:

   ?ELLER SÖZÜNE UYMA UTANDIRMA FATİN?İ

    ETTİKLERİNE NADİM OLUR, UTANIRSIN?

   Sayın okurlar;

   (Kişi refikinden azar) Büyük şairimiz Mehmet Akif de bakın ne diyor:

   ?HAK ERENLER İYİ BAK KENDİNE, MİKTARINI BİL

    SENDEDİR NÜSHA-İ KÜBRA, OKUMUŞLARDA DEĞİL?

   Kişi, üst tarafına değil alt tarafına bakmalı, koluna girilen kişinin de ne olduğunu tam sormalı, tartmalı, anlamalı.

   Hayvanat âleminde dahi, bazı şeyler rayına çok oturmuştur, itlerin ağzını tutan, bir çift kemiktir. Bundan böyle her it, kağnı gölgesini kendisinden sanırmış. Bilinmelidir ki bilgi ve hikmet, Tanrı?nın cemalidir. Kendisini bilenler Tanrısını da bilmişlerdir. Nitekim, kendisini, eşini, dostunu ve idrak edebilenler için bütün kâinatın hepsi sözdür. Hafif bir sesi duyup anlayana, bilene bağırmanın ne anlamı var? Zaten bir insanı tanımak istiyorsak iki çift lafı yeterlidir. Bunun için de bir hakikat, yüz şüpheden evladır. Küfür, kaba kuvvet, hırçınlık, şiddet yani bütün bu vahim hadiseler, aslında avamın, kaldırım haytalarının, kahvehane köşesi kapkaççılarının veya köprü altı serserilerinin işidir. Dünyamızdaki sıkıntılar, mutlaka bir günahın cezası, ferahlıkları ise müspet ve inançlı ibadetin karşılığıdır. İMAN KALPTEDİR, NAMAZ FİİLDİR. Ben sadece burada, düşüncelerimi aktarıyorum. Asla ve asla akıl hocalığı yapmıyorum.

   Burada asıl önemli bir konu da, milyonlarca gençlerimize iyi örnek olabilmek hadisesidir. Üzüm üzüme baka baka kararır. Keçi nereye çıkarsa oğlağı da oraya çıkar. Yengecin yavrusuna sormuşlar ?Niye yan yan yürüyorsun? Yavru yengeç cevap vermiş. ?Annem de babam da böyle yürüyorlardı demiş. Allah korusun, annesinin ölümüne sebep olan genç evlada, (hâkim) anneni neden öldürdün demiş. Evlat, hâkime şu cevabı vermiş: -Annemi öldürmeyeyim de her gün başkalarını mı öldüreyim?

   Müstağni olan Tanrı?dır, muhtaç olan bizleriz. İnsan olmak kolay mı? Bazılarının selamı mis gibi, bazılarının selamı is gibidir. İnsan, fikir ve düşünceden ibarettir. Gerisi kemik, et ve sinirdir. İşte bunun için bir gün birileri çıkar, (Senin kilon kaça der.) Cenab-ı Hak, kimseyi utandırmasın. Kendi durumunu bilmekten aciz, yaratanını nereden bilecek? Allah korusun. İşte bütün bunlar için ARİFLERİN HUZURU MARİFET, NEŞESİ MUHABBET, NURLARI DA HAKİKATTİR. Bildiğim odur ki, insanoğlunu, hayvandan ayıran üç önemli unsur düşünce, konuşma, utanmadır. Elbette ki bütün bunlar, insanlık âleminde bilene ve anlayana göre değişir. Dolayısıyla bu işlerin seni beni olmaz.