SÖZÜN SERMAYESİ TUTULMAKTIR

14.06.2010 00:26:35

   Sayın Okurlar;

   Söz adamın mihenk?idir ve söz ağızdan çıkar. Günümüzde, iktidarı, muhalefeti, iktisatçısı, sanayicisi, amiri, memuru, velhasıl, sivili resmisi her kesim konuşuyor. Konuşmak, insanoğlunun en önemli özelliklerinden birisidir. Ancak, söylemek var söylememek var. Düşüncesiz, desteksiz, nişangâhsız ve mantık süzgecinden geçmeyen sözlerin isabet kaydetmesi çoğu zaman mümkün değildir. İnsanlar (YAZMAK İÇİN YAZAR, KONUŞMUŞ OLMAK İÇİN KONUŞURLARSA,) pek tabi sonuçlarına katlanacaklardır.(dilim seni dilim, dilim dileyim, başıma ne geldiyse senden dileyim) Aslında, söylemekten çok, dinlemek daha yeğ?dir. Söylemekten söz uzar, emek artar, ancak, söyleyenden çok, dinleyeninde Arif olması gerekmez mi?

   Aslını, astarını, cinsini ve kökü bilen nohudun (kabak leblebi oldum) sözü, nohut kafaya ne kadar yakışıyor değil mi? Burada bir başka gerçekte, söyleyenden yana değil, dinleyenden yana yer alması halidir. Asıl önemli konu, KONUSUNUN İNSANI OLMAK. Bir kişi, sadece soru sormakla görevli olsa dahi, o konunun, %50?sini bilecektir. Aksi halde, öyle an gelir ki, soru sorduğuna da pişman olur.

   Sayın okurlar;

   BİLEN, GÖREN, DÜŞÜNEBİLEN, İNANAN BİR DÜŞÜNCEDE (AĞIRLIK, OLGUNLUK, DOLGUNLUK, BEYAN, TAVIR ASALETİNİ NASIL BELLİ EDİYOR. Netice itibari ile, bilgiden, görgüden, tecrübeden ve de terbiyeden yoksun her kafa da bundan böyle şeklin, şovmenliğin, satıcılığın, cıvıklığın, yalakalığın çöreklenmesi olacaktır. ( bir serseri taş gelip, altın bir kaseyi kırsa, o altın kase değerinden bir şey kaybetmediği gibi o serseri taşa da, kırmasından dolayı bir değer ilave edilmez.) (Mesnevi)