PİŞMAN OLMADAN EVVEL DÜŞÜNÜLÜR

21.03.2008 00:52:38 Sayın okurlar; İnsanın, olaylarda acele karar vermesi, çoğu kez kişiyi, pişmanlığa götürmüştür. Bu tür olaylara, insan hayatının her döneminde rastlanır. Bu nedenle, baştan düşünmek, huzuru, güveni, doğruyu bulmakta, kişiye çok yardımcı olur. Yine bu nedenle (pişman olacağın sarhoşluğa düşme) denir. Ancak, bu tür işlerin, yaşı, başı, tahsili, zemini, zamanı olmuyor. Kaldı ki, bu akıl, her nasıl oluyorsa, bazen tecrübelerden de nasibini almıyor. Her an hayatın içindeyiz ve örneklerini tek tek görüyoruz. AHLAR, VAHLAR, SIZLAMALAR, TÜM GÖZYAŞLARININ sebebi, düşünce sisteminde ki doğruyu bulamamaktan kaynaklanıyor. Aziz aklı, düşünce sisteminden uzak tutan ACELECİ VE ŞARTLI KAFA, DOĞRUYU NEYAZIK Kİ BULAMIYOR. Bu tür yanlışlıklara çoğu kez, hepimiz düşmüştürüz. Ama aynı hataya, üstelik, geometrik olarak da devam edilmez ki. Bu gün kuvvet bizde olabilir. Unutmayalım ki, makam, mevki, unvan, saltanat, bütün bunların hepsi geçicidir. Yanlışlara düştüğümüz ve ayağımız kayıp boşlukta kaldığımız zaman, bu güçlü tayfadan kaçı yanımızda yer alır? Nitekim yalaka tayfasının işi bitti mi, öte yanda ekmeği, suyu, aşı da kesildi mi, en çok sevdiğini aramadığı gibi, uşaklık mevkiinde kalırlar, hortumlayacak başka yerlere yıldırım gibi dalarlar.( Tavşana kaç tazıya tut.) Bakın bir konuda Şair Eşref ne diyor: ?İnsanoğlundan, o kerte yıldı ki gözüm. İstemem ben fatiha yeter ki çalma mezar taşımı? İyiler zaten iyi, onların bir yoruma, eleştiriye ihtiyaçları niye olsun ki. Olamaz da. Musiki de, akorda gelmeyen teli kırarlar. Yine buradan hareketle, akortsuz diller, akortsuz kulaklar, gözü açık olup ta göremeyenler, okur değil bakar olan, her kim olursa olsun, Allah onları ıslah etsin. Çünkü zararları yalnız kendilerine değil, günahsız insanlara da dokunur. Cenabı Hak hepimizin ne olduğunu bizden daha iyi biliyor. Yine bildiğim kadarıyla, beynin büyüklüğüne değil, içinde ki fikrin, düşüncenin doğruluğuna, büyüklüğüne bakılır. Teşbihlerde hata olmaz. Deve kuşu da çok büyük ama o kuş kafasıyla yem zannedip, kerpeteni dahi yutmuş. Midesi açıldığında kerpeten çıkıyor. Ayrıca, gözünü yumduğu zaman veya kafasını kuma soktuğu zaman beni kimse göremez zannediyor. Üstelik üstüne de binilip koşulan ne yazık ki uçma kabiliyeti dahi olamayan bir yaratık. Özetle millet kafesin büyüklüğüne bakmıyor, içinde ki kuşa bakıyor. Yine musiki alanında bir söz daha vardır. ( Musiki dinleyene, terbiye alana göredir.) Hangi türde toplantı olursa olsun, bilemiyorum ama şu konuya çok dikkat edilmesi lazım geliyor. Konuşulan nedir? Konuşulanlar kimdir? Ve bunlar, dinleyenler ne kabiliyettedirler? Bunlar bilinmeden hareket edilirse, akıbetine de herhalde katlanmak gerekecektir. Bir âlim ne güzel demiş: benim yolum Hakka, iyiye, güzele, doğruyadır. Ben zırvaları niye dinleyeyim? Bizimde temennimiz, iyiye güzele ve doğruya değil mi?