BİRİNCİ YANLIŞI KABUL ETMEK, İKİNCİYE DAVETİYE ÇIKARIR

29.09.2014 00:00:02

Sayın Okurlar;

Koşan varır, düşen elbet kalkar. Karataştan su damla damla akar. Birikir, sonra bir gümüş göl olur. Arayan hakkı, en sonunda bulur, diyor; bir şairimiz. Durum böyle olmasına rağmen, bazen hak, hukuk, saygı, sevgi de maalesef birbirine karışıyor, böylece kimin eli, kimin cebinde bilinmez oluyor. Burada asıl önemli konu, bilerek, inatla ve ısrarla yanlışa devam etmek. İşte bunun içindir ki her davranış, her söz sineye çekilmiyor. Hele bariz yanlışlıklar ve çirkin sözler, şer ve şeytan düşünceler tarafından geliyorsa, bunu sineye çekmek, nezaket değil, aksine ikinciye davetiye hazırlamaktır.

Sayın Okurlar;

Dünyamızda da, ülkemizde de, günümüzde de öyle sözler ve bazen öyle davranışlar sergileniyor ki bunlar ne yaşa, ne başa ne de sıfata hiç mi hiç yakışmıyor. Bilinen odur ki bir sözün manası varsa, gök kubbede zaten çınlıyor. Dolayısıyla, af, aftan anlayana yapılır. Yine bir gerçek de odur ki insan konuşmadan evvel düşünür, hareket etmeden evvel ölçer. Düşüncenin gücü, aslında zekânın gücüdür. Herkes de bilir ki asıl büyüklük, ahlak ölçülerindeki dikkati elden bırakmamaktır, yani, bir insan bilerek, inatla, ısrarla yanlış yapmaya devam ediyorsa, bu nasıl sineye çekilir ve nasıl hoş görülebilir? Bir gerçek de odur ki serseriye cevap verilmez. Bu konuda susmak, zaten cevaptır. Affetmek, insanlık dilinin en tatlı kelimesi olabilir ANCAK, APTALI, ŞER KUVVETLERİ, ŞEYTANİ DÜŞÜNCELERİ, BUNDAN BÖYLE KARAKTER YAPILARI ZAYIF, DİLİ PERDESİZ OLANLARI AFFETMEK, ONU DAHA DA AHLAKSIZ YAPAR. BAŞKALARINI SIK SIK AFFETMEK, ERDEMLİKTİR AMA KÜÇÜK VEYA BÜYÜK BİR HATADAN DOLAYI KENDİMİZİ AFFETME GİBİ BİR LÜKSÜMÜZ YOKTUR. AHLAK, CEMİYETİN TEMELİDİR. Netice itibariyle ve genel olarak, küstahı, gaflet içinde olanları yanıldığına inandırmanın en iyi yolu, onu kendi benliğine bırakmaktır. 13. yy’dan bugüne kadar söylenmiş en güzel sözlerden birisiyle yazımızı tamamlayalım. ASIL AZMAZ, BAL KOKMAZ.